Έτος μελέτης: 1998
Τοποθεσία: Αθήνα

Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός

Η ιστορική ανάλυση κατέδειξε ότι η Πλατεία Μοναστηρακίου δεν υπήρξε ποτέ πλατεία. Η πυκνή κίνηση πεζών και αμαξών γινόταν στην περίμετρο του Μεγάλου Μοναστηριού, στο πλέγμα των στενών δρόμων του Κάτω Παζαριού. Στη χάραξη του πολεοδομικού σχεδίου των Κλεάνθη και Σάουμπερτ ενισχύθηκε ο χαρακτήρας του τόπου ως σταυροδρομιού και διατηρήθηκε ως πρόσφατα. Ο τόπος δεν ήταν αυτόνομος αλλά τμήμα ενός δικτύου.
Η πρότασή μας επαναφέρει μερικά τον ευρύτερο ‘‘περίκλειστο χώρο’’. Λιθόκτιστος τοίχος ανασηκώνει το έδαφος στις δύο πλευρές και η πλατεία αποκτά ελαφριά κλίση προς το κέντρο και την εκκλησία της Παντάνασσας. Η πυκνή ροή πεζών, αλλά και οι πολλές διασταυρούμενες κινήσεις αποτυπώνονται στο δάπεδο, ενώ υδάτινη σχισμή «επαναφέρει» την κοίτη του Ηριδανού.

Βιβλιογραφία

Κατάλογος διαγωνισμού 4 πλατειών της Αθήνας, 2001